Im Blickpunkt berühmter Persönlichkeiten: Die Süßholzwurzel

von Jens Bielenberg

Den meisten ist die Süßholzwurzel aufgrund ihres angenehmen Geschmacks als Ausgangsstoff bei der Lakritzherstellung bekannt. Einige werden die wohltuenden pharmakologischen Wirkungen als Arznei bei Husten und Magenverstimmungen kennen- und schätzengelernt haben, die wenigsten jedoch wissen, dass die Süßholzwurzel in allen großen asiatischen und europäischen Kulturen eine herausragende Bedeutung besaß. In China gehört sie noch heute zu den zehn bedeutendsten Heilpflanzen. Römer und Griechen verwendeten sie bei Asthma. Die Skythen nutzten ihre wasserretinierende Wirkung bei der Durchquerung von Wüsten, um bis zu zwölf Tage ohne jede Flüssigkeitszufuhr auszukommen. In der arabischen Welt erfreut sich noch heute ein durststillender Trunk aus Süßholzwurzel großer Beliebtheit. In Russland wurden Süßholzwurzelextrakte zur Therapie der Nebenniereninsuffizienz angewendet. Die entzündungshemmenden Effekte nutzte zuerst der holländische Arzt Revers zur Therapie von Magengeschwüren. In Japan wird eine Kombination von Süßholzwurzel mit Pfingstrose zur Ovulationsauslösung bei hyperandrogenetischen Frauen ausgenutzt.

...

Referenzen
1. Armanini D, Fiore C, Mattarello MJ, et al.: History of the endocrine effects of licorice. Exp. Clin. Endocrinol. Diabetes 2002, 110: 1–5.
2. Chopra RN, Chopra IC, Handa KL, Kapur LD: Indigenous drugs of India. p. 183. Dhur & Sons Private Ltd, Calcutta, 1958.
3. Lucas R: Nature’s Medicines: The Folklore, Romance & Value of Herbal Remedies, pp. 89–94.
4. Houseman PA: Putting a Weed to Work. In Licorice pp. 3, 10–15, The Royal Institute of Chemistry of Great Britain and Ireland, London, 1944.
5. Theophrastus: Enquiry into Plants and Minor Works on Odours and Weather Signs (transl. by Hort A), IX, 13. Harvard University Press, London, 1961.
6. Dioscorides: Pedanii Dioscuridis Anazarbei De materia medica libri quinque, III, 5. II: apud Weidmannos, Berolini, 1958.
7. Matthioli P. A.: I Discorsi di M. Pietro Andrea Matthioli Sanese Ne I Sei Libri di Pedacio Dioscoride Anazarbeo della materia Medicinale, III, 5. Presso Marco Ginammi, In Venetia, 1645.
8. Plinius: C. Plini Secundi Naturalis historiae libri XXXVII, XI, 119; XXII, 11; XXV, 43. II: Teubneri, Lipsiae, 1875; IV: Teubneri, Lipsiae, 1897.
9. Celsus: A. Cornelii Celsi De medicina libri octo, V, 20, 6. Teubneri, Lipsiae, 1859.
10. Scribonius: Scribonii Largi Compositiones: LXXV; LXXXVI. Teubner, Leipzig, 1983.
11. Marcellus: Marcelli De medicamentis liber, XIV, 7; XVI, 103; XX, 108; XXVI, 63; XXIX, 11; XXX, 24. Teubneri, Lipsiae, 1889.
12. Cassius: Cassii Felicis De medicina, XXXIII; XXXIV. Teubneri, Lipsiae, 1879.
13. Isidorus Hispalensis: Etymologiarum sive originum libri XX, XVII, 9, 34. II, E Typographeo Clarendoniano, Oxonii, 1911.
14. Flückiger FA, Hanbury D: Histoire des drogues d’origine végétale (transl. by De Lanessan JL). I: pp. 316–317; 322–323, Octave Doin, Paris, 1878.
15. Tacuinum Sanitatis in Medicina, Tav. 76: fol. 42 recto (XXXVIII B). Salerno Editrice, Roma, 1986.
16. Avicenna: Liber canonis De Medicinis cordialibus Cantica De Removendis nocumentis in regimine sanitatis De syrupo acetoso, II, 2, 437. Venetiis, Apud Iuntas, 1562.
17. Hildegard von Bingen: Hildegardis Causae et curae, III, 3, De cordis dolore; IV, 4, De potionibus accipiendis. Teubneri, Lipsiae, 1903.
18. Zörnig H: Arzneidrogen. pp. 469–470, Klinkhardt, Leipzig, 1909.
19. Jacobus Philippus de Padua: El Libro Agregà de Serapiom, I, cxxxxij. Istituto per la Collaborazione Culturale, Venezia – Roma, 1962.
20. Leonhart Fuchs: Leonharti Fuchsii medici, Primi de stirpium historia commentariorum, p. 107. Johann Bebel, Basileae, 1545.
21. Castore Durante: Herbario nuovo di Castore Durante medico, Per Iacomo Bericchia & Iacomo Tornierij, In Roma, 1585.
22. Caroli v. Linné: Genera Plantarum Eorumque Characteres Naturales Secundum Numerum, Figuram, Situm et Proportionem, § 882. Laurentii Salvii, Holmiae, 1764.
23. Caroli a Linné: Systema Vegetabilium Secundum Classes Ordines Genera Species cum Characteribus et Differentiis, § 882. Jo. Christ. Dieterich, Gottingae et Gothae, 1774.
24. Culpeper N: Culpeper’s Complete Herbal. A book of natural remedies for ancient ills, pp. 150, 314. Wordsworth Reference, Ware, 1995.
25. Teatro Farmaceutico Dogmatico, Espagirico del dottor Giuseppe Donzelli, p. 149. Presso Andrea Poletti, In Venezia, 1787.
26. Codice Farmaceutico per lo Stato della Serenissima Repubblica di Venezia, p. 241. Presso Tommaso Bettinelli, Padova, 1790.

Anschrift des Verfassers:
Jens Bielenberg, Apotheker
Raphael-Apotheke
25364 Westerhorn


weiter ... (für Abonnenten der Naturheilpraxis)


Zurück zum Inhaltsverzeichnis

Naturheilpraxis 01/2008